Pierwszy aparat jakim się posługiwałem to był Zenit ET. Popsuł się w nim dość szybko światłomierz. Wydawało mi się wtedy, że potrafię się bez niego obyć i ocenić ekspozycje gołym okiem na tyle, że nie używałem niczego do pomiaru światła. Myliłem się i to bardzo. Następnie kupiłem, po konsultacjach z panem fotografem co to robił zdjęcia legitymacyjne we wsi, Pentaxa M-ZM. Nie miał autofocusa. Dyskredytowało go to w oczach kolegów. Pentaxa ukradli. Trzeci był Flexaret. […]

Serdecznie zapraszam na wernisaż wystawy „Dopełnienie konieczne. Śląskie fotografki” 12 września o godzinie 17:00 Muzeum Śląskie w Katowicach. Wystawiane będą zdjęcia autorek działających od czasów powojennych do współczesnych: Zofii Rydet, Anny Chojnackiej, Roży Jura, Małgorzaty Apathy, Haliny Holas-Idziakowej, Joanny Helander, Jowity Bogny Mormul, Katarzyny Łaty-Wrony, Marii Śliwy, Beaty Mendrek-Mikulskiej. Więcej o wystawie

  To jest łatwe, proste. Widzieć je silnymi. Wszystko jedno, czy wtedy, gdy stają na skraju wybiegu dla modelek i we władczej pozie opierają dłoń na biodrze. Czy wtedy, gdy jak Sapkowski w husyckiej trylogii przywołujemy matriarchat, kult Wielkiej Matki i widzimy w nich Boginie Miłości, kolejne wcielenia Afrodyty. Czy wtedy, gdy jak feministki wypisujemy sprayem na murze żądanie: „Lepiej się ubierz i wyemancypuj”. To się nawet wydaje naturalne, oczywiste. Przecież każdy z nas / […]

Patrzę na to zdjęcie. Siedząc w fotelu, popijając lekkiego drinka. Widzę obraz w kolorze miedzi. Widzę spękany asfalt bulwaru / barierkę / rzekę bądź kanał. Promień słońca przebijający się przez gałęzie drzewa. Widzę kolejne drzewo w oddali. Za nim sylwetę miasta / portowej dzielnicy. Niebo / chmury / … Wzrok – zgodnie z prawem perspektywy linearnej – biegnie wzdłuż bulwaru / pęknięcia w asfalcie. W stronę słonecznego promienia. Wciąga mnie w przestrzeń zdjęcia. Tracę dystans. […]

Blog ten pełen jest zdjęć. Czarno-białych i kolorowych. Wykonanych najróżniejszymi aparatami. Na przykład w jednym miejscu autor stwierdza: „jestem uzależniony od Polaroidów”. Tylko ta jedna fotografia jest otagowana jako wykonana Holgą. Podpis brzmi: „Zdjęcie mojej żony zrobione w noc przed narodzinami mojego syna”. Intryguje mnie, że w tym szczególnym („decydującym”) momencie spośród wielu aparatów, autor wybrał właśnie Holgę. Z drugiej strony, wcale mnie to nie dziwi. Dziś sam pewnie zrobiłbym tak samo. P.S. Zdjęcie jest […]

Holga jest ułomna, wadliwa, stronnicza, pełna przypadkowości i subiektywności, niepowtarzalna. Dlatego jest tak bardzo ludzka, arcyludzka. Dlatego fotografowanie Holgą jest fascynującym eksperymentem. Tak w skrócie brzmi  idea „holga.pl | Miejsca, w którym możesz poholgować”. A co na to twórca tego plastikowego ustrojstwa?… Mimo, iż posiada wierną grupę fanów na całym świecie, wynalazca Holgi, Ting-mo Lee mieszkający w Hong Kongu, jest ciągle zdumiony faktem, iż jego aparat ma nadal istotne zastosowanie w dzisiejszych czasach. „Chciałem jedynie […]

Z fotografią każdy ma dziś kontakt. Mówiąc to upraszczam sobie sprawę i myślę o ludziach z kręgu kulturowego, w którym żyję. Aparaty i albumy ze zdjęciami są obecna w każdym domu. Rejestrujemy wszystko. Fotografie gromadzimy w albumach, pudełkach na płytach i dyskach. Wieszamy je na ścianie. Nosimy w portfelach. Umieszczamy je w Internecie. Fotografujemy i jesteśmy fotografowani. Pokazujemy nasze zdjęcia innym i oglądamy zdjęcia innych. Jednym słowem fotografia jest stałym elementem naszego życia. Tak po […]

Tym razem będzie surowo i ascetycznie. W ciszy i odosobnieniu. Sam na sam ze zdjęciami Michaela Kenna. Przed oczyma przestrzeń i cisza. Pierwszym razem niepokoi i denerwuje…bo tak z marszu nie można. Trzeba się zwyczajnie uspokoić. Przystanąć. Kilka głębokich oddechów… om… om… om…. Koncentracja wzmocniona, myśli uporządkowane, umysł uspokojony zatem niech odprężającą wizualizacją będą fotografie Michaela Kenna. Biel i czerń. I dwieście pięćdziesiąt sześć odcieni szarości. Do tego czas. Dużo czasu.Czas na patrzenie. Patrzenie na […]

Na zwycięskim zdjęciu World Press Photo 2012 przedstawiona została szczególna chwila, którą jest Pietà (z j. włoskiego pietà – współcierpienie, miłosierdzie, litość).  Jest to fotograficzna analogia do artystycznego przedstawiania w sztukach plastycznych  (od XIV w.) nieewangelicznej sceny złożenia martwego ciała Jezusa Chrystusa na łonie Marii.   Według średniowiecznych i gotyckich przekonań Pietà to najbardziej wzruszające przedstawienie archetypu boleści matki opłakującej śmierć syna, który oddał swe życie i bezgranicznego cierpienia, które złożył w ofierze dla dobra ludzkości. W […]

Kresy,  mityczne Kresy… od dłuższego czasu kołaczą w mojej głowie. Z początku dyskretniei taktownie dawały o sobie znać – mimochodem zczytanym nagłówkiem prasowym, zasłyszanym strzępem audycji a nawet w śpiewie Niemena. Z upływem czasu coraz sugestywniej i skwapliwiej zabiegały o moją uwagę aż wreszcie dobitnie trafiły mnie tym zdjęciem i tym artykułem („Ostatnie Święta na Kresach” – Uważam Rze, nr 46/2011, s. 32). Nie mogłem już dłużej  milczeć. Dlatego piszę o Kresach. Piszę o świecie […]